Τι άλλο να κάνει ένας άνθρωπος καταδικασμένος να περιμένει 8 ώρες σε ένα
υπό κατασκευή αεροδρόμιο τέτοιες ώρες;
Θα αρχίσει το παραμιλητό πότε στο μπλογκ πότε στο τουίτερ μέχρι
να τελειώσει η μπαταρία του λαπτοπ.
Θα προσπαθήσω να μεταφέρω με κάθε λεπτομέρια τα συγκλονιστικά γεγονότα.
Κοινώς να σχολιάσω αγνώστους γιατί τόσο πολύ βαριέμαι.
Αποφασίσαμε να κάνουμε εργασίες στο αεροδρόμιο και αφήσαμε ίσα ίσα καμια
30αριά καθίσματα για να βολευτούν όλοι.
Τυχεροί αυτοί που ήρθαν και έπιασαν θέση νωρίς.
Απλώθηκαν στις ήσυχες γωνιές και τώρα ροχαλίζουν.
Οι ρυθμοί ροχαλητών που διακρίνω ποικίλλουν.
Ακούω από κάποιον κάτι σαν πριόνισμα.
Μέχρι να ξημερώσει υπολογίζω ότι θα έχει κόψει δάσος έκτασης 10 στρεμμάτων.
Ο άλλος ρυθμός θυμίζει λάστιχο που έχει τρυπήσει... ναι αυτό το φσσσσσ..
αναρωτιέμαι αν αυτό είναι σημάδι αναπνευστικών προβλημάτων.
Μπορεί να έχει κρεατάκια.
Μπορεί να έχει μια τρύπα στη μύτη που χάνει αέρα.
Αν είναι το πρώτο θα πάρω το τσιμπιδάκι για τα φρύδια και
θα του κάνω επιτοπου μια μίνι εγχείρηση.
Αν είναι το δεύτερο θα του κολλήσω ένα στίκερ και όλα καλά.
Έχω μια λύση για κάθε μου πρόβλημα.
Εγώ ήρθα αργά δεν έπιασα καλό σημείο.
Είμαι δίπλα από την διαφημιστικη πινακίδα που γυρνάει κάθε τρεις και λίγο.
Αρχίζω να πιστεύω ότι είναι ένας νέος τρόπος υπνωτισμού.
Θα με πείσουν να χρησιμοποιήσω της πληροφορίες τηλεφωνικού
καταλόγου.
Ναι! Θα πάρω τηλέφωνο τώρα.
Δεν θέλω βέβαια να ρωτήσω τίποτα αλλά δεν πειράζει.
Θα πάρω έτσι και αλλιώς.
Μπορεί και αυτοί να βαριούνται και ίσως να ξέρουνε κανένα καλό ανέκδοτο.
Για τέτοιες καμένες ώρες μόνο κάτι καμένο με νεκρά μωρά και μικρή Αννούλα κολλάει.
Το ζευγάρι δίπλα μου έφυγε.
Ευτυχώς. Δεν με πείραζει τόσο το ροχαλητό της κοπέλας
αλλά τα παπούτσια του μπουφρεντ κάνανε έναν απάισιο θόρυβο όταν περπατούσε.
Σαν να πατάς πάνω σε κυματιστά πατατάκια.
Ruffles κατά προτίμηση.
Απόρώ που δεν τον χώρισε δηλαδή.
Αλλά μάλλον ταιριάζουν γιατί το ροχαλητό της επικαλύπτει τον θόρυβο
των παπουτσιών του.
Ποια άστρα, ποια ζώδια..
Αυτό θα πει είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο.
Ένα πράγμα σαν εκείνη την ταινία με τη μαζοχίστρια και τον σαδιστή.
The secretary.
Μπορώ άνετα να πω ότι θα ζούσα και χωρίς να την έχω δει αυτή την ταινία.
Αλλά τέλοσπάντων. Τα λάθη προφανώς είναι για να γίνονται.
Και αν δεν σε σκοτώσουν τα λες και εμπειρία μετά και νιώθεις πιο σοφός.
Επέλεξα την ζαμπονοτυρόπιτα ως βραδινό/μεσημεριανό/μεσονυχτιανό και ότι
άλλο γεύμα έχω παραλείψει τόσες ώρες ταξιδεύοντας.
Ήταν από τις πιο ωραίες μπαγιάτικες ζαμπονοτυρόπιτες που έχω φάει ποτέ.
Να θυμηθώ να δώσω συγχαρητήρια στη σεφ.
Αλλά να μου πεις τι περίμενα και εγώ.
Δεν φτάνει που έφτασα στο εργοτάξιο στα άγρια χαράματα περιμένω
και να ανοιξει τώρα δα το φύλλο για να την φάω εγώ φρέσκια φρέσκια;
Αν και πλάκα θα είχε.
Θα ήταν μια καλή ιδέα για διαφήμιση.
Θα έμπαινα και εγώ στην κουζίνα να βοηθήσω.
Ένα αεροδρόμιο, μια οικογένεια, πολλές ζαμπονοτυρόπιτες! = Bliss!
Θα ήμασταν με σηκωμένα τα μανίκια εγώ και η μαγείρισσα μέσα στις ζύμες
και μετά θα πάγωνε η εικόνα και θα έπεφτε το πιασάρικο σποτάκι.
Αμάν περνάει πάλι ο τύπος με τα περίεργα παπούτσια.
Σαν βεντούζες στο πάτωμα.
Ανατρίχιασε και η τελευταία τρίχα της κεφαλής μου!
Πάντως.. να προσθέσω το εξής.
Νιώθω ασφαλής.
Πολύ ασφαλής.
Ασφαλέστατη.
Όχι δεν το λέω επειδή έχω σερβιέτα με φτερά.
Το λέω επειδή κάθε δέκα λεπτά περνάνε κάτι παλικάρια
υπεύθυνοι για την ασφάλεια του αεροδρομίου.
Έτσι ξέρω ότι ακόμα και αν συμβεί κάτι θα τρεξω σε αυτούς
και θα με προστατεύσουν.
Άσχετα που από το λίγο που τους άκουσα να μιλάνε θα ήταν
τα πρώτα άτομα που θα απέφευγα στο δρόμο αν τους έβλεπα χωρίς στολή.
Η μαγκιά ρέει από τα μπαντζάκια.
Ίσως αν γεμίσει το πάτωμα μαγκιά να μην ακούγονται τόσο εκνευριστικά
τα παπούτσια του παλικαριού..
Το κινητό ησυχία.
Γαμώτο γιατί κοιμάστε βαθιά;
Ή είναι που δεν πιάνει σήμα εκεί στα χωριά που χανόμαστε όλοι για το Πάσχα;
Να σας δω τουλάχιστον πρωτοστάτες πρωι πρωι αύριο να κοινωνήσετε.
Αν δεν είχα φάει τα δύο σάντουιτς με γαλοπούλα και τα δύο σοκολατένια αυγουλάκια
της SwISS θα πηγαινα και εγώ.
Εδώ δίπλα στον αγιο Δημήτριο.
Με την βαλίτσα και το λαπτοπ.
Δεν θα με κοιτάξει κανείς περίεργα.
Απλά θα αρχίσουν να λένε πω πω τι ασέβεια
και θα μου πετάξουν αγιασμό να με εξορκίσουν.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι φοβάμαι δεν πάω.
Μπορεί και να λιώσω..
Άσε που η βαλίτσα μου είναι και κόκκινη.
Δεν ταιριάζει για Μ. Σάββατο.
Την κυριακή θα την τσουγκρίσω με κανένα αυγό να δω
τι θα σπάσει πρώτο.
Η βαλίτσα ή το αυγό.
Μην σας φαίνεται τόσο απλό.
Αν σου βγει το αυγό Τσακ Νώρις άντε βρες την άκρη μετά.
Και ανάποδες κλωτσιές θα ρίχνει και ματιές με λέηζερ.
Η μπαταρία τελειώνει..
Και μαζί της φαντάζομαι θα τελειώσει και η ψυχραιμία μου.
Αν ακούσετε κραυγες μέσα στον ύπνο σας ... μάλλον βλέπετε εφιάλτη!
Ξυπνήστε!
Μπα τίποτα.
Ήταν η τελευταία μου προσπάθεια..
Αν το κείμενο δεν βγάζει νόημα είναι επειδή δεν έχει..
Καληνύχτααα
υπό κατασκευή αεροδρόμιο τέτοιες ώρες;
Θα αρχίσει το παραμιλητό πότε στο μπλογκ πότε στο τουίτερ μέχρι
να τελειώσει η μπαταρία του λαπτοπ.
Θα προσπαθήσω να μεταφέρω με κάθε λεπτομέρια τα συγκλονιστικά γεγονότα.
Κοινώς να σχολιάσω αγνώστους γιατί τόσο πολύ βαριέμαι.
Αποφασίσαμε να κάνουμε εργασίες στο αεροδρόμιο και αφήσαμε ίσα ίσα καμια
30αριά καθίσματα για να βολευτούν όλοι.
Τυχεροί αυτοί που ήρθαν και έπιασαν θέση νωρίς.
Απλώθηκαν στις ήσυχες γωνιές και τώρα ροχαλίζουν.
Οι ρυθμοί ροχαλητών που διακρίνω ποικίλλουν.
Ακούω από κάποιον κάτι σαν πριόνισμα.
Μέχρι να ξημερώσει υπολογίζω ότι θα έχει κόψει δάσος έκτασης 10 στρεμμάτων.
Ο άλλος ρυθμός θυμίζει λάστιχο που έχει τρυπήσει... ναι αυτό το φσσσσσ..
αναρωτιέμαι αν αυτό είναι σημάδι αναπνευστικών προβλημάτων.
Μπορεί να έχει κρεατάκια.
Μπορεί να έχει μια τρύπα στη μύτη που χάνει αέρα.
Αν είναι το πρώτο θα πάρω το τσιμπιδάκι για τα φρύδια και
θα του κάνω επιτοπου μια μίνι εγχείρηση.
Αν είναι το δεύτερο θα του κολλήσω ένα στίκερ και όλα καλά.
Έχω μια λύση για κάθε μου πρόβλημα.
Εγώ ήρθα αργά δεν έπιασα καλό σημείο.
Είμαι δίπλα από την διαφημιστικη πινακίδα που γυρνάει κάθε τρεις και λίγο.
Αρχίζω να πιστεύω ότι είναι ένας νέος τρόπος υπνωτισμού.
Θα με πείσουν να χρησιμοποιήσω της πληροφορίες τηλεφωνικού
καταλόγου.
Ναι! Θα πάρω τηλέφωνο τώρα.
Δεν θέλω βέβαια να ρωτήσω τίποτα αλλά δεν πειράζει.
Θα πάρω έτσι και αλλιώς.
Μπορεί και αυτοί να βαριούνται και ίσως να ξέρουνε κανένα καλό ανέκδοτο.
Για τέτοιες καμένες ώρες μόνο κάτι καμένο με νεκρά μωρά και μικρή Αννούλα κολλάει.
Το ζευγάρι δίπλα μου έφυγε.
Ευτυχώς. Δεν με πείραζει τόσο το ροχαλητό της κοπέλας
αλλά τα παπούτσια του μπουφρεντ κάνανε έναν απάισιο θόρυβο όταν περπατούσε.
Σαν να πατάς πάνω σε κυματιστά πατατάκια.
Ruffles κατά προτίμηση.
Απόρώ που δεν τον χώρισε δηλαδή.
Αλλά μάλλον ταιριάζουν γιατί το ροχαλητό της επικαλύπτει τον θόρυβο
των παπουτσιών του.
Ποια άστρα, ποια ζώδια..
Αυτό θα πει είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο.
Ένα πράγμα σαν εκείνη την ταινία με τη μαζοχίστρια και τον σαδιστή.
The secretary.
Μπορώ άνετα να πω ότι θα ζούσα και χωρίς να την έχω δει αυτή την ταινία.
Αλλά τέλοσπάντων. Τα λάθη προφανώς είναι για να γίνονται.
Και αν δεν σε σκοτώσουν τα λες και εμπειρία μετά και νιώθεις πιο σοφός.
Επέλεξα την ζαμπονοτυρόπιτα ως βραδινό/μεσημεριανό/μεσονυχτιανό και ότι
άλλο γεύμα έχω παραλείψει τόσες ώρες ταξιδεύοντας.
Ήταν από τις πιο ωραίες μπαγιάτικες ζαμπονοτυρόπιτες που έχω φάει ποτέ.
Να θυμηθώ να δώσω συγχαρητήρια στη σεφ.
Αλλά να μου πεις τι περίμενα και εγώ.
Δεν φτάνει που έφτασα στο εργοτάξιο στα άγρια χαράματα περιμένω
και να ανοιξει τώρα δα το φύλλο για να την φάω εγώ φρέσκια φρέσκια;
Αν και πλάκα θα είχε.
Θα ήταν μια καλή ιδέα για διαφήμιση.
Θα έμπαινα και εγώ στην κουζίνα να βοηθήσω.
Ένα αεροδρόμιο, μια οικογένεια, πολλές ζαμπονοτυρόπιτες! = Bliss!
Θα ήμασταν με σηκωμένα τα μανίκια εγώ και η μαγείρισσα μέσα στις ζύμες
και μετά θα πάγωνε η εικόνα και θα έπεφτε το πιασάρικο σποτάκι.
Αμάν περνάει πάλι ο τύπος με τα περίεργα παπούτσια.
Σαν βεντούζες στο πάτωμα.
Ανατρίχιασε και η τελευταία τρίχα της κεφαλής μου!
Πάντως.. να προσθέσω το εξής.
Νιώθω ασφαλής.
Πολύ ασφαλής.
Ασφαλέστατη.
Όχι δεν το λέω επειδή έχω σερβιέτα με φτερά.
Το λέω επειδή κάθε δέκα λεπτά περνάνε κάτι παλικάρια
υπεύθυνοι για την ασφάλεια του αεροδρομίου.
Έτσι ξέρω ότι ακόμα και αν συμβεί κάτι θα τρεξω σε αυτούς
και θα με προστατεύσουν.
Άσχετα που από το λίγο που τους άκουσα να μιλάνε θα ήταν
τα πρώτα άτομα που θα απέφευγα στο δρόμο αν τους έβλεπα χωρίς στολή.
Η μαγκιά ρέει από τα μπαντζάκια.
Ίσως αν γεμίσει το πάτωμα μαγκιά να μην ακούγονται τόσο εκνευριστικά
τα παπούτσια του παλικαριού..
Το κινητό ησυχία.
Γαμώτο γιατί κοιμάστε βαθιά;
Ή είναι που δεν πιάνει σήμα εκεί στα χωριά που χανόμαστε όλοι για το Πάσχα;
Να σας δω τουλάχιστον πρωτοστάτες πρωι πρωι αύριο να κοινωνήσετε.
Αν δεν είχα φάει τα δύο σάντουιτς με γαλοπούλα και τα δύο σοκολατένια αυγουλάκια
της SwISS θα πηγαινα και εγώ.
Εδώ δίπλα στον αγιο Δημήτριο.
Με την βαλίτσα και το λαπτοπ.
Δεν θα με κοιτάξει κανείς περίεργα.
Απλά θα αρχίσουν να λένε πω πω τι ασέβεια
και θα μου πετάξουν αγιασμό να με εξορκίσουν.
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι φοβάμαι δεν πάω.
Μπορεί και να λιώσω..
Άσε που η βαλίτσα μου είναι και κόκκινη.
Δεν ταιριάζει για Μ. Σάββατο.
Την κυριακή θα την τσουγκρίσω με κανένα αυγό να δω
τι θα σπάσει πρώτο.
Η βαλίτσα ή το αυγό.
Μην σας φαίνεται τόσο απλό.
Αν σου βγει το αυγό Τσακ Νώρις άντε βρες την άκρη μετά.
Και ανάποδες κλωτσιές θα ρίχνει και ματιές με λέηζερ.
Η μπαταρία τελειώνει..
Και μαζί της φαντάζομαι θα τελειώσει και η ψυχραιμία μου.
Αν ακούσετε κραυγες μέσα στον ύπνο σας ... μάλλον βλέπετε εφιάλτη!
Ξυπνήστε!
Μπα τίποτα.
Ήταν η τελευταία μου προσπάθεια..
Αν το κείμενο δεν βγάζει νόημα είναι επειδή δεν έχει..
Καληνύχτααα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου