Ήρθες μες στην κούραση απ' της ζωής τα βάσανα
έκατσες στο τραπέζι δειλά δειλά τρέμοντας,
γενναιότητα στα στήθια, τρέλα στο μυαλό
της ανάγκης τα τερτίπια σε κατάντησαν εδώ.
Δεν θα φύγεις, δε σ'αφήνω
κάτσε να ξεκουραστείς
το πικρό νερό εκείνο
με χυμό να το γευτείς.
Βάλε μια μπουκιά στο στόμα
εδώ δε σε κατακρίνει κανείς.
πες της το και της ντροπής
να το μάθει και εκείνη
και σωστά να σου φερθεί.
Μη σιγείς. μη με λυπάσαι.
πες τα όλα σα μπορείς
να αλαφρώσει η ματιά σου
να λυγίσει το σπαθί
να ξεχάσει η καρδιά σου
να σκαρίσει το παιδί.
Μίλα και θα μαι εδώ κοντά σου
μίλα μου. μη φοβηθείς
τα μερεμέτια στην ποδιά σου
θα στα φτιάξω να σταθείς.
Θα σαι κάνω εγώ καινούρια
σώματι μα και ψυχή
να πηγαίνεις στη δουλειά σου
να αγαπάς και να χαρείς.
Άσε τον καιρό να βρέχει
άσε την καταστροφή
στην αυλή μας δω δεν έχει
τόπο η ανάγκη να κρυφτεί.
Τα πουλιά μας κελαηδούνε
τα ζωντανά έχουν τροφή
τα φυτά μας καμαρώνουν
και το χώμα καρτερεί
να φυτέψουμε και χάρη
λίγο ακόμα αρετή
βάλε και λίγο καμάρι
το παιδί μας να χτιστεί.
Άσε τούτους τους χειμώνες
δεν τελειώνουνε ποτέ
σπάσ'τους έρμους τους κανόνες
τους σιχάθηκα μωρέ.
Σκούπισε την ερημιά σου
με μεταξωτό πανί
άσε και τη λεβεντιά σου
στην μορφή σου να φανεί.
Ξάπλωσε και μη σε νοιάζει
τα σκυλιά είναι μακριά
ζουν, γρυλλίζουν και σκοτώνουν
την αιθέρια ομορφιά.
Άφησε τα εκεί που είναι
οι θεοί δεν απαντούν
όμορφο τραγούδι μείνε,
τ' όμορφου χελιδονιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου