Σούπα μου 'πες

   Να σου πω κάτι; Όλοι έχουμε περάσει από αυτά τα στάδια. Όλοι μα όλοι. Ειδικά στην εποχή που ζούμε. Δεμένοι μέσα σε στενά και κανόνες. Ζώντας σε ένα συνεχές πέρασμα από τις συμπληγάδες. Πολλές φορές. Ου και πόσες θα περάσουμε ακόμα δεν ξέρω. Για άλλους βέβαια τα τεράστια βράχια που έρχονται κατά πάνω τους είναι οδοντογλυφίδες και για άλλους οδοστρωτήρες. Και ναι ξέρουμε τι θα πει μελαγχολία, απελπισία και να γρατζουνάς με τα νύχια την κατάθλιψη. Με την επίσημη ή με την ανεπίσημη έννοια της όπως τη δίνει ο καθένας. Αν και βιαζόμαστε πολύ να την αναγνωρίσουμε στον εαυτό μας οφείλω να πω. Οι αυτοδιαγνώσεις τις περισσότερες φορές έχουν μεγάλο ποσοστό λάθους. Για αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη  η γνωστή φράση "Πριν διαγνώσεις στον εαυτό σου κατάθλιψη ή χαμηλή αυτοεκτίμηση, πρώτα σιγουρέψου ότι στη πραγματικότητα δεν περιτριγυρίζεσαι από μαλάκες". Ο ποιητής εδώ μίλησε πολύ σωστά. Και το πάω και παραπέρα. 

   Δεν θα βιαστώ να κρίνω το ανθρώπινο είδος σαν αιμοσταγή ανθρωπόμορφα καθάρματα. Θα είμαι λίγο πιο επιεικής και θα αφήσω περιθώρια αμφιβολίας. Αλλά είναι γεγονός ότι όσο πιο πολύ χώρο και αφορμή δίνεις να σε πατήσουν τόσο πιο πολύ θα σε πατάνε. Με κάθε τρόπο. Γιατί; Μα γιατί τους το κάνεις εύκολο. Και φυσικά γιατί αυτοί είναι αυτό που είναι. Κακομαθημένοι καλοπερασάκηδες. Ή απλώς παρτάκια. Διαφόρων ταχυτήτων. Χρειάζεται μεγάλη πάλη με τα χειρότερα ένστικτα για να μπορέσει κάποιος να πολεμήσει αυτή τη βίαιη πρώτη ύλη. Κάποιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο. Αυτοί θα ζήσουν μια ανέμελη και ψεύτικη ζωή ακριβώς σαν τα γυαλιά ηλίου που φορούν με σκοπό να κρύψουν το κενό βλέμμα στα μάτια τους. Ίσως αν καλύψουν μέρος του προσώπου θεωρώντας ότι θα πλασάρουν τον εαυτό τους για πολύτιμο λίθο αντί για κάλπικη λύρα μπορεί και να πιάσει. Άντε πες αυτοί είναι σεσημασμένοι και καμία ελπίδα δεν έχουν. Υπάρχουν και στάδια λίγο λιγότερο χειρότερα. Για παράδειγμα να ανήκεις στην κατηγορία με όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αλλά να θεωρείς ότι ουδεμία σχέση με αυτή έχεις. Ε εκεί γίνεται γλέντι κανονικό. Γιατί πραγματικά ο πιο πειστικός τρόπος για να πλασάρεις ένα ψέμα είναι να το πιστέψεις και ο ίδιος. Μην μου πείτε ότι όταν είπατε με δάκρυα στη μαμά πως εντελώς κατά λάθος σπάσατε το βάζο δεν το πιστέψατε και οι ίδιοι. Αλλά οι μανάδες όπως και να το κάνεις μας γέννησαν. Οι άλλοι άνθρωποι τριγύρω όμως όχι. Πολύ πιθανόν να πιστέψουν τα ψέματα που λέμε και οι ίδιοι στον εαυτό μας. Γιούχου. Σαξές στόρυ και εδώ. 

   Άντε αυτοί πες κάνουν το κομμάτι τους. Και οι μεν και οι δεν. Εγώ τι φταίω; Εγώ απλά προσπάθησα να βοηθήσω και έκανα υπομονή. Έδειξα λίγη κατανόηση παραπάνω βρε αδερφέ. Το θέμα είναι πόση ακριβώς κατανόηση έδειξες; Το θέμα είναι ότι για να υπάρχουν οι μπερμπάντηδες με την κάκιστη έννοια κάποιος πρέπει να έχει γίνει το τέλειο θύμα. Ε μάντεψε ποιος! Γιατί υπομένεις, περιμένεις, ελπίζεις, προσπαθείς, απελπίζεσαι, ελπίζεις ακόμα λίγο και μετά παίρνεις αυτό που λέμε σε άπταιστα γαλλικά τα ... συκώτια σου στα χέρια -έσωσα για άλλη μια φορά το επίπεδο-. Δίχως λοιπόν να το καταλάβεις έχεις φτιάξει, έχοντας στο νου ότι είναι για καλό σκοπό, μια ολόδικια σου φυλακή και κάθεσαι μέσα χωρίς να ξέρεις τι ακριβώς σου φταίει. Αλλά κάτι σε τρώει εκεί μέσα, κάτι δεν κολλάει κάτι δεν πάει καλά. Μάταια προσπαθείς να κολλήσεις το κομμάτι του παζλ σε θέση που δεν ανήκει. Και ερωτώ. Γιατί; Ποιο το νόημα; Ποιος ο λόγος; Θαρρείς πως θα κάθεσαι για πάντα εδώ σε αυτή τη γη να κάνεις μαλακίες; Αν το χεις καταφέρει μπράβο σου. Τα χαιρετίσματά μου να δώσεις στους απογόνους. Αλλά αν στην απίθανη περίπτωση που δεν έχεις καταφέρει να πιεις το αθάνατο νερό - αυτό που έβγαιναν και φώναζαν παλιά νερουλάδες και νάτος ο κόσμος να τρέχει να αγοράσει και νάτοι αυτοί που έβγαλαν εξαίσιο μεροκάτατο - τότε καλό θα ήταν να κατέβεις προσεχτικά από το καμινέτο και την κατσαρόλα που βράζεις. Σε αντίθετη περίπτωση πρόσθεσε λίγο μάραθο για να βγει πιο νόστιμη η σούπα. Γιατί αν δεν κατέβεις από το πολύ το αυτομαστίγωμα στο τέλος θα καταντήσεις ούνα φάτσα ούνα ράτσα με τον βασανιστή και θα μεταδοθεί η μπασταρδοσύνη ή θα εξαϋλωθείς και ούτε μυρουδιά. Εγώ πάντως σου 'πα αυτά που 'χα να σου πω.