Ουράνιο σχίσμα

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και ποιος θα τονε ράψει. 
Κλωστές, βελόνες ουράνιες 
σε τινός το μαγαζί να ψάξει. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και δε σκεπάζει πια τα σπίτια. 
Ύφασμα γαλαζιοκέντητο, ακριβό 
άφησε ανοιχτή πληγή στα στήθια. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και τα αστέρια ποιος θα κουβαλάει. 
Ήταν της θάλασσας γραφτό, 
τα δάχτυλά του αιώνια να ακουμπάει. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και ποιος τώρα τη μέρα θα στηρίξει. 
Η νύχτα αν δεν ερθεί, ποιος θα τηνε
βρει, ποιος θα την παρηγορήσει. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και οι λεύκες πως φοβούνται. 
Άνθρωποι, σπίτια και καρδιές 
όλα στο τίποτα αιωρούνται. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο 
και ουρλιάξανε και οι σαύρες. 
Κλείσανε το κλάμα τους, το 
κουρνιαχτό μέσα σε γλάστρες μαύρες. 

Έσχισαν τον ουρανό στα δυο. 
Και μάτωσε ο τόπος.
Έσχισαν τον ουρανό στα δυο. 
Κι ούτε ντροπή δεν νιώθουν.