Αποφάσεις

Παραπεταμένοι μου,
ελάτε να πετάξουμε μαζί, ανάμεσα στις κλειστές πόρτες
και τα σφραγισμένα παράθυρα. 

Παραπεταμένοι μου,
ελάτε να οργώσουμε τα χωράφια της λύπης και της μοναξιάς
να βγάλουμε καρπούς σπάνιους και περιζήτητους.

Παραπεταμένοι μου,
ελάτε να βγούμε έξω στους δρόμους, να ψάξουμε, να μάθουμε
για ποιο λόγο μας (παρά)πέταξαν εδώ.
 
Παραπεταμένοι μου, 
ίσως το μόνο τραγούδι που μας ταιριάζει να είναι 
εκείνο του ανέμου που δέρνεται. 

Παραπεταμένοι μου,
δεν ξέρω να σας οδηγώ και ελπίζω να μην ξέρετε ούτε εσείς, 
η πυξίδα μας είναι χρόνια τώρα χαλασμένη.

Παραπεταμένοι μου, 
σωπάστε, μη σωπαίνετε
γελάστε, μη γελάτε
κλάψτε, μην κλαίτε
πετάξτε, μην πετάτε
ζήστε, μη ζείτε
αγαπήστε, μην αγαπάτε
φοβηθείτε, μη φοβάστε
αρκεστείτε, μην αρκείστε.

Θα σας περιμένω κάτω από ενα δέντρο στη μέση του αχανούς.
Μπορείτε να καβαλήσετε ένα ψέμα και να έρθετε. Η να μην ερθείτε.
Η απόφαση άλλωστε ήταν πάντα δική σας.