Της χάρης και της αντοχής

Από μακριά 
μοιάζει 
με κοπέλα 
που έχει γονατίσει
στο έδαφος. 

Ίσιος ο κορμός της,
λυγισμένο το κεφάλι,
σαν να παραδόθηκε 
μόλις
στον άγνωστο 
δυνάστη.

Σαν να λυπήθηκε 
το χώμα 
που συνεχώς 
πατιέται. 

Δίκαιη
η ανάκλιση
του σύμπαντος 
μέσα σε δυο 
παλάμες.

Άδικη
η στοίβα
που σου φόρτωσαν.

Κι όλα τα άλλα
κάπου 
στη μέση.

Της χάρης 
και της αντοχής.