Και όπως είπαμε.
Μην ξεχνάς να αναπνέεις.
Κάπου χρησιμεύει και αυτό..

Once upon a time

Τότε,

γεννηθήκαμε τότε που τα παιδιά γεννιόντουσαν,
γελάσαμε τότε που τα παιδιά γελούσαν,
παίξαμε τότε που τα παιδιά έπαιζαν,
ερωτευτήκαμε τότε που τα παιδιά ερωτευόντουσαν.

Τώρα,

ανησυχούμε αλλά δεν ανησυχούν,
φωνάζουμε αλλά δεν μας ακούν,
αγκαλιάζουμε αλλά δεν μας αγκαλιάζουν,
αγαπάμε αλλά δεν μας αγαπούν.

Το δάκρυ μας όμως παραμένει δικό μας..
Και είμαστε ακόμα στα δύο τρίτα.

Ευτυχώς...

Σαν να μας τελείωσαν οι διέξοδοι τον τελευταίο καιρό.
Θες να βγεις από το δέρμα σου αλλά αυτό το άθλιο δε σε αφήνει.
Η διεστραμμένη αίσθηση δικαιοσύνης έμεινε απλά διεστραμμένη.
Τρεμάμενος στην σκέψη και τρομοκρατημένος στην πράξη.
Εξαφανίστηκε και η φωνούλα της ελπίδας μέσα στα παράσιτα.

Η άνοιξη ήρθε αλλά τα χρώματα έφυγαν.
Η γκρίζα ζώνη κατέλαβε το σύμπαν.

Όμως το γκρίζο είναι και το χρώμα της στάχτης.
Μπορεί ξαφνικά να φουντώσει από αυτήν σε ανύποπτες στιγμές.
Ευτυχώς σου λέω που μερικά γκρίζα χρωματίζουν από μόνα τους.
Ευτυχώς..

♫ http://www.youtube.com/watch?v=dXkR1fTreI0 ♫