Παράθυρο του κόσμου

Έχασες την πατρίδα που σε φάσκιωσε.
Έκλεισαν την πόρτα από τα καταφύγια.
Σου στέρησαν τις χρυσές ανεμώνες. 
Μα άθελα τους καίγοντας τις ρίζες σου,
πήραν τα δάκρυα μακριά από τις πέτρες
και άστατα απελευθέρωσαν 
την πουπουλένια σου ψυχομορφή.

Τώρα σε κάθε σεργιάνι υποκλίνεσαι.
Κάθε τόπος γίνεται τόπος σου
και έχεις πατρίδες αμέτρητες.
Ολόγυμνα τα πόδια που αρμενίζουν
σε ένα μπαλκόνι δίχως ντροπή.
Ξέγνοιαστοι χτύποι καρδιάς.
Με θέα κάθε φορά ένα διαφορετικό 
παράθυρο του κόσμου.