Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τους πρωτόγονους ανθρώπους. Έχουν κατορθώσει να εξελίξουν τόσο τη γλώσσα έτσι ώστε να μπορούν να επικοινωνούν πολύ ικανοποιητικά μεταξύ τους. Πάνω σε αυτό δυο σκέψεις.
Σκέψη πρώτη. Πόσες φορές έχει τύχει να προσπαθήσεις να συζητήσεις κάτι με κάποιον και όσο και να του το εξηγείς να μην το καταλαβαίνει; Πάρε το μηδέν κατάσταση; Πολλές. Αλλά μάλλον δεν φταίνε οι λέξεις. Εκεί φταίνε άλλα πράγματα. Από διαφορετικά σημεία θεώρησης, διαφορετικοί τρόποι σκέψης κτλ. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ας πούμε επιτυγχάνεται η επικοινωνία. Έστω για τα απλά.
Σκέψη δεύτερη. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ζούσαν σε σπηλιές για να προστατευτούν από το κρύο. Δεν χρησιμοποιούσαν αρχικά λέξεις. Μόνο κραυγές και κινήσεις. Σκουντήγματα και μουγκρητά σα να λέμε. Οι συλλαβές δεν είχαν μπει η μία πίσω από την άλλη. Η επικοινωνία γινόταν με πιο απλούς τρόπους και για τις ανάγκες του τότε ανθρώπου πετύχαινε. Αν δεν πετύχαινε υπήρχαν και τα ρόπαλα. Μετά όμως αποκτήθηκε η γνώση. Εξέλιξη εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων. Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτά τα απολίτιστα απολιθώματα; Εμείς είμαστε πλήρως και απολύτως πολιτισμένοι και κοινωνικοποιημένοι. Τι και αν με ήχους σαν το κλικ γίνονται ολόκληρες συζητήσεις. Άναρθρες κραυγές δίνουν στον συνομιλητή να καταλάβει πλήθος πραγμάτων. Λάικ, φαβ, ριτουίτ και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Τόσο που οι λέξεις ξεχνούν να μπουν η μία πίσω από την άλλη. Εξέλιξη εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων. Και αν δεν πετύχουν και αυτά για καλή μας τύχη υπάρχουν ακόμα τα ρόπαλα. Ουγκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου