Δεν υπάρχει πάτος

   Δεν υπάρχει πάτος. Συνήθως, θεωρούμε ως δεδομένο ότι υπάρχει. Ότι είμαστε κοντά του ή μακριά του. Μα δεν υπάρχει ποτέ τέρμα όταν πέφτεις. Η πτώση μπορεί να είναι συνεχής αλλά όχι ελεύθερη. Ή μπορεί και να μην είναι καν συνεχής. Να συνδυάζεται από παροδικές ανόδους ή στάσεις. Έτσι για να ξαποσταίνουμε που και που βρε αδερφέ. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι θα κρατηθείς ψηλά. Για την ακρίβεια αν ο πάτος δεν υπάρχει δεν μπορείς καν να ορίσεις το "ψηλά". Δεν υπάρχει σημείο αναφοράς. Άρα δεν έχει και πολύ νόημα το «που» βρίσκεσαι. 

   Κοίτα να δεις που εκείνα τα όνειρα που είχες από παιδί και τα νόμιζες ακατόρθωτα, γίνονται τώρα η καθημερινή σου ρουτίνα. Πετάς. Μπορείς και πετάς. Τα κατάφερες. Ανεβαίνεις, κατεβαίνεις, στέκεσαι στο κλαράκι και πίνεις νερό. Δεν έχει σημασία. Πετάς. Πότε χρησιμοποιείς φτερά και πότε αφήνεσαι να σε παρασύρει ο αέρας. Αλλά και πάλι πετάς. 

   Υπάρχει και ένα σημαντικό πλεονέκτημα που συνοδεύει την απουσία του πάτου. Δεν το καταλαβαίνεις. Σπάνια το νιώθεις. Αλλά αν κάτσεις και το σκεφτείς λίγο μπορεί και να σου φανερωθεί. Αν πάλι όχι μπορώ να στο πω εγώ αυτήν εδώ τη στιγμή: «Δεν χρειάζεται να φοβάσαι να μην χτυπήσεις το έδαφος.» Δεν υπάρχει έδαφος. Δεν υπάρχει περιορισμός. Δεν θα χτυπήσεις πέφτοντας. Μπορείς να ησυχάσεις. Απουσία των κανόνων. Αέναη η πτήση.