Χρωστάω

Χρωστάω στην ανάγκη κούτες πολλές και παράθυρα κλειστά.
Χρωστάω στον ξένο που μπήκε κρυφά και άναψε το καντήλι.
Χρωστάω στο πρόσωπο που κρύβεται πίσω από το φεγγάρι.

Χρωστάω στον ίσκιο μου που έπλεξα με αραχνοΰφαντα μαντήλια.
Χρωστάω στον χρόνο που πέρασε μια μέρα και μου χτύπησε την πόρτα.
Χρωστάω στη φωνή που ταξίδεψε τους ουρανούς και όλους τους καιρούς. 

Χρωστάω στον διάφανο ποταμό που έσυρε ως εδώ τα άνθη της ερήμου.
Χρωστάω παντού. 
Μα τέτοια χρωστούμενα είναι καλοδεχούμενα.