Κλαίει

Πιέζεται καθημερινά, γυαλάκι 

στην πρέσα και σπάει. 

Το αφεντικό δίνει εντολές.  

Μα δεν προλαβαίνει.
Ο χρόνος δε φτάνει. Σκάει. 

Εκτελεί ότι μπορεί και έπειτα κλαίει. 

Οι ώρες την τρυπούν σαν καρφιά. 

Σπίτι γυρνάει μα στον καθρέφτη
δε βλέπει το πρόσωπό της 

και τότε κλαίει. 

Αύριο πάλι θα το χάσει.
Απαιτήσεις σαδιστικά παράλογες,

δεν τις χωράει το μυαλό και κλαίει. 

Αντέχει γιατί χαίρεται μόνο 

και μόνο που έχει δουλειά.

Αλλά δεν χαίρεται. 

Ούτε αντέχει. 

Και κλαίει. 

Δεν ξέρει τι φταίει. 

Κλαίει.