Άνθρωποι που είναι έτσι..- Personas que son así..

Γιατί ναι.. έτσι είναι..περνάς το πρώτο μερος της ζωής σου σαν σε όνειρο..'
πιστεύεις στα παραμύθια, πιστεύεις σε ιδανικούς ανθρώπους και ιδανικές καταστάσεις.

Κανείς όμως δεν σε προειδοποιεί για αυτό που σε περιμένει.
Ακόμα και αν κάποιος προσπάθησε δεν τον άκουσες.
Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς..
Αν δεν πέσεις από μόνος σου δεν μπορείς να καταλάβεις αλλιώς τον πόνο της πτώσης.
Σιγά σιγά ξυπνάς και βλέπεις τις πραγματικές εικόνες, τον κόσμο όπως είναι πραγματικά και τίποτα ιδανικό δεν υπάρχει πια..
Τίποτα για να πιστέψεις..
Μόνο ένα όνειρο της παιδικής ηλικίας κρυμμένο πίσω από θολές εικόνες που τώρα μοιάζει με αφέλεια.
Σου λένε ότι πρέπει να κάνεις αυτό..πρέπει πρέπει πρέπει.
Αν ρωτήσεις γιατι, σου λένε γιατί έτσι είναι η ζωή..
Και ποιοι είναι αυτοί που θα σου πουν πως πρέπει να είναι η δική σου ζωή;
Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να αποφασίσουν για σένα;
Προσπαθείς να παίξεις το εργάκι να μπεις στον ρόλο..
Στιγμές καλές, στιγμές κακές, στιγμές βαρετές, στιγμές άοσμες..που περνάνε..
Αλλα κάτι δεν πάει καλά..κάτι δεν κολλάει..αφού έτσι μου λένε ότι πρέπει να είναι.
Προσπαθώ και το προσομοιώνω όσο καλύτερα μπορώ αλλά κάτι λείπει.
Τι να είναι;
Γιατί δεν πετυχαίνει η προσομοίωση;
Αγωνίζεσαι να καταλάβεις να ζήσεις με τους όρους τους, καταπιέζεις μέρος του εαυτού σου, καταπνίγεις εκείνη την εσωτερική φωνούλα.
Μέσα σε μια θάλασσα από καταπιεσμένα συναισθήματα χάνεις τον εαυτό σου.
Είσαι αυτό που σου είπαν οι άλλοι να είσαι η εσύ;
Ποιος είσαι εσυ;
Και ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή τρελή, αφήνεις να σε συνεπάρει ο εαυτός σου.
Είναι εκεί..ζει τόσον καιρό στο σκοτάδι..αλλά δεν αντέχει άλλο.
Πετάγεται σαν καπνός σε πυρακτωμένο ξύλο και αντιδρά.
Δεν ανέχεται άλλο να του λένε πως να ζει.
Εγώ είμαι έτσι γιατί έτσι είμαι εγώ.
Δεν θα αφήσω κανέναν να κλέψει την ψυχή μου.
Δεν αφήσω κανέναν να μου πει τι θα κάνω.
Δεν θα παίζω άλλο στο θεατράκι σας.
Δεν ανήκω στον κόσμο σας.
Δεν έχω θέση σε μια κοινωνία σκλαβιάς.
Αυτό το κάτι που πάντα λείπει..
Αυτό που τριγυρνάει στο κεφάλι μου στις πιο βαθιές μου σκέψεις..
Τώρα ξέρω τι είναι.
H ελευθερία..
Μου είχαν πει ότι ήμουν ελεύθερη αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι όσα μου είχαν πει ήταν όλα λόγια του αέρα. Είναι αυτοί. Και εγώ είμαι εγώ..
Τώρα πια μπορώ να σκεφτώ εγώ για τον εαυτό μου και να αμφισβητήσω ολα όσα μου είπαν αυτοί..
Γιατί έτσι είμαι εγώ..μπορώ και σκέφτομαι..
Γιατί έτσι είσαι και εσύ..
Είμαστε το ίδιο..
Σε διαφορετικά σημεία αλλά στο ίδιο μονοπάτι..
Είμαστε έτσι γιατί έτσι είμαστε..
                            -
Porque si..es asi..pasas la primera parte de tu vida como en un sueño..crees en
los cuentos,en personas ideales y situaciones ideales.
Pero nadie te avisa sobre lo que te espera.
Y si alguien lo ha tratado tu no le has escuchado.
Porque seamos sinceros...
Si no te caes por ti mismo no puedes entender el dolor de la caida.
Poco a poco vas despertando y vees las imagenes reales, el mundo como es en realidad y no existe yanada ideal.
Nada para creer.
Solamente un sueño de la infancia escondido atras de imagenes cupulas, y ahora parece ingenuo.
Te dicen que tienes que hacer esto...tienes que ...tienes que..tienes que.
Y si preguntas porque, te dicen porque asi es la vida..
Y quienes son ellos que que diran como tiene que ser tu vida?
Quien se les ha dado el derecho a decidir por ti?
Tratas a actuar en estα pelicula, entrar en el papel..
Momentos buenos,momentos malos,momentos aburridos,momentos sin holor..que pasan..
Pero algo no va bien..algo no pega..me dicen que asi tiene que ser..
Trato a simularlo con lo mejor que puedo pero algo falta.
Que será¿?
Porque no funciona la simulación¿?
Luchas a entender, a vivir con sus reglas,a deprimir una parte de ti, a deprimir
aquella vocesita interior.
Dentro de un mar de sentimientos deprimidos pierdes a ti..
Eres lo que los otros te dijeron que fueras o eres tu?
Quien eres tu?
Y de repente dentro de un momento loco dejas llevarte por ti mismo..
Estas allí..viviendo tanto tiempo en la oscuridad..pero no aguantas mas..
Saltas como un humo de madera quemada y reaccionas.
No aguantas mas que ta digan como tienes que vivir.
Yo soy asi porque asi soy yo.
No dejaré a nadie que me robe el alma .
No dejaré a nadie que me diga hacer.
No actuaré mas en vuestro teatro.
No pertenezco a vuestro mundo.
No tengo plaza en una sociedad de esclavitud.
Ese algo que siempre falta..
Ahora sé que es.
La libertad..
Me habian dicho que soy libre pero ahora me entero que todo lo que me dijeron eran palabras del viento. Son ellos. Y yo soy yo...
Ya puedo pensar por mi mismo y dudar todo lo que me dijeron ellos...
Porque así soy yo.. puedo pensar..
Y así eres tu..
Somos lo mismo..
En diferentes puntos pero en el mismo camino..
Somos así porque así somos...