Και η ζωή συνεχίζεται.. Y la vida sigue

Δρόμοι, σταυροδρόμια, μονοπάτια.

Πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο, μοιραζόμαστε στιγμές.

Κάποιες ώρες, κάποιες μέρες.

Και μετά αλλάζουν όλα.

Νέο σημείο μηδέν.

Ο καθένας ακολουθεί το μονοπάτι του.

Και αναρωτιέσαι.

Θα πέσουμε ποτέ ξανά στο ίδιο σταυροδρόμι.

Δεν μπορείς να ξέρεις.

Μπορείς να το προσπαθήσεις αλλά τα κύματα σε σέρνουν σε λιμάνια ξένα.

Προλαβαίνεις να δεις την ομορφιά πριν το σεισμό.

Αλλά τίποτα δεν σου δίνει εγγύηση ότι θα την ξαναδείς.

Και χάνεσαι.

Ο καθένας τραβά το δρόμο του.

Ελπίζεις.

Τουλάχιστον αν ήξερες ότι ήταν η τελευταία φορά που έβλεπες κάποιον, θα τον αποχαιρετούσες.

Αλλά συνήθως δεν το ξέρεις.

Λες θα τα ξαναπούμε.

Και η ζωή τραβά το δρόμο της.

Και τα μονοπάτια χάνονται..

Έφυγε μακριά..

Έφυγες πιο μακριά..

Ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε.

Και δεν μιλήσατε καν.

Αυτό το "αν" όμως θα μείνει εκεί, σε μια γωνιά του μυαλού.

Ένα ταξίδι σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χιλιάδες τα σταυροδρόμια.

Κουβέντες που ποτέ δεν ειπώθηκαν.

Η σιωπή αντικατέστησε τις λέξεις.
Ηχεί μονο μια μελωδία.

Ίσως.

Ίσως και όχι.

Δεν ξέρεις.

Δεν μπορείς να ξέρεις.

Και η ζωή συνεχίζεται..

Μέχρι τον επόμενο σεισμό..

Την επόμενη παλίρροια..

Calles, cruces de caminos, caminitos.

Nos encontramos, compartemos momentos.

Algunas horas, algunos dias.

Y despues todo camba.

Nuevo punto cero.

Cada uno sigue su camino.

Y te preguntas.

Nos coincidiremos otra vez en el mismo cruce de caminos.

No puedes saber.

Puedes intentarlo pero las olas te llevan a puertos lejanos.

Llegas a tiempo de ver la belleza antes del terramoto.

Pero nada te asegura que la volveras a ver.

Y te pierdes.

Cada uno a su camino.

Y esperas.

Por lo menos si hubieras sabido que era la ultima vez que veias a alguien, le habrias despedido.

Pero raremente lo sabes.

Dices ya nos vemos.

Y la vida sigue su camino.

Y los caminos se pierden...

Se ha ido lejos..

Te has ido mas lejos aun..

Fue la ultima vez que hablasteis.

Y nisiquiera hablasteis.

Pero el "si" se quedara ahí en un rincon de la mente.

Un viaje por todo el mundo.

Millones los cruces de caminos.

Palabras que nunca se han dicho.

El silencio ha reemplazado las palabras.

Suena solo una melodia.

Quizas.

Quiza no.

No sabes.

No puedes saber.

Y la vida sigue.

Hasta el proximo terramoto...

Hasta la proxima marea...