Αθροί ζωντας

   Τα επίπεδα της γνώσης ανισοπεδώνουν κάθε προσπάθεια ενός άστυφου ανθρώπου να γυρίσει το κεφάλι πίσω από τον ώμο και να διαλέξει αν η ζωή που θα δει μετριέται ποιοτικά ή ποσοτικά. Το καλό με την ποσότητα είναι ότι μετριέται εύκολα. Το κακό είναι ότι ακόμα και αν μετρηθεί ποτέ δεν είναι αρκετή. Από την άλλη, το καλό με την ποιότητα είναι η επίδραση που αφήνει στους πιο ντροπαλούς νευρώνες που γλυκοκοιτάζουν κρυφά κάτι που τους αρέσει. Το κακό της είναι πως δεν μετριέται. 

   Η ανάγκη ποσοτικοποίησης ή ποιοτικοποίησης της ζωής δεν έχει απαραίτητα νικητές. Το κάκιστο ή ελπιδοφόρα ευτυχές, με την ίδια την προσπάθεια μέτρησης της ζωής, είναι η καταδίκη της να μη μετριέται. Η ζωή δεν μετριέται. Όταν πέφτω το βράδυ για ύπνο, δε σκέφτομαι πόση ζωή έζησα. Ίσως και να έπρεπε να το δοκιμάσω αλλά το ξεχνάω. Έτσι, κατάλαβα ότι εκ των υστέρων, η ζωή πάντα θα αθροίζεται στο ένα. Στο τώρα μια στιγμής, ένα δευτερόλεπτου, ένος αιώνα ή σε μια ανάσα του τότε και του ποτέ.

   Σε ένα βράδυ αυπνίας ακόμα, προσπάθησα να μετρήσω τη γνώση για να αποκοιμηθώ. Έβαλα σε φακέλους με ξεχωριστά χρώματα κάθετι που είχα μάθει από όταν τα μάτια μου αντίκρυσαν τη ζωή. Δεν υπήρχαν αρκετά χρώματα, σκέφτηκα. Το ορατό φάσμα δεν μου φτάνει. Μα δεν είχα και άλλη επιλογή. Ξεκίνησα να τα αθροίζω. Γνώση πρώτη, γνώση δεύτερη, γνώση τρίτη. Mέχρι που έφτασα σε έναν αριθμό τρομακτικά μεγάλο αλλά ταυτόχρονα μετρήσιμο και έτσι ποσοτικοποίησα όλα όσα ήξερα. 

   Αυτό ωστόσο δεν με ικανοποιούσε. Αυτός ο αριθμός δεν μου έλεγε αυτό που ήθελα να ξέρω. Έτσι, απέμεινε η ποιότητα. Να χωρίσω τις γνώσεις ανάλογα με τον τρόπο που συγκρούονται σε ένα δωμάτιο μια μέρα που δεν ήξερα και δεν θυμόμουν τίποτα. Τα χρώματα αυτή τη φορά ήταν αρκετά. Αλλά όχι όμως διακριτά. Ανακατεύονταν το ένα μέσα στο άλλο. Η ποιότητα τελικά μετρήθηκε με το πόσα πραγματικά πράγματα χρειαζόμουν να γνωρίζω για να ζήσω. Φοβήθηκα, γιατί ήταν τρομακτικά λίγα και ίσως αυτό να είναι ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που ανακατεύονται τα χρώματα μέσα μου. Κάπως έτσι υποψιάστηκα ότι χρώματα της γνώσης, λόγω της φύσης τους, δεν έχουν παρά να αθροίζονται στο μαύρο. 

"I'm in my finest hour.

Can I be more than just a fool."