Άλλος ένας Μάης

Τώρα είσαι, αυτό που είσαι
μα δεν θα είσαι και για πολύ.
Τώρα κάνεις, θες να ξεκάνεις,
τον κόσμο όλο σε μια στιγμή.

Κοιτάζει η μοίρα την ομορφιά σου,
και λέει κρίμα, κρίμα, γιατί.
Πήγαινε τώρα προς τη δουλειά σου,
καλοβαλμένος και ασ'την εκεί.

Πάρε το πάσο και αμέσως τρέχα,
άσε με εμένα στη φυλακή.
Κι όταν θα φύγω, για άλλους κόσμους,
έλα να ψάξεις την αφορμή.

Φεύγει η χώρα απ'την καρδιά σου,
φεύγει ο τόπος, ζυγώνει η οργή.
Κείτεσαι μόνος, στην ερημιά σου,
να 'τη η ανάγκη, πάντα εκεί.

Κάτσε λίγο ακόμα

Ήρθες μες στην κούραση απ' της ζωής τα βάσανα

έκατσες στο τραπέζι δειλά δειλά τρέμοντας,

γενναιότητα στα στήθια, τρέλα στο μυαλό

της ανάγκης τα τερτίπια σε κατάντησαν εδώ.

Δεν θα φύγεις, δε σ'αφήνω

κάτσε να ξεκουραστείς

το πικρό νερό εκείνο 

με χυμό να το γευτείς.

Βάλε μια μπουκιά στο στόμα

εδώ δε σε κατακρίνει κανείς.

πες της το και της ντροπής

να το μάθει και εκείνη

και σωστά να σου φερθεί.

Μη σιγείς. μη με λυπάσαι.

πες τα όλα σα μπορείς

να αλαφρώσει η ματιά σου

να λυγίσει το σπαθί

να ξεχάσει η καρδιά σου

να σκαρίσει το παιδί.

Μίλα και θα μαι εδώ κοντά σου

μίλα μου. μη φοβηθείς

τα μερεμέτια στην ποδιά σου

θα στα φτιάξω να σταθείς.

Διαχρονικές τακτικές, διαχρονικές δυστυχίες

"... όσοι ζημιώθηκαν καθώς παραμένουν διασκορπισμένοι και φτωχοί δεν θα μπορέσουν ποτέ να τον βλάψουν ενώ οι υπόλοιποι θα παραμένουν ήσυχοι επειδή δεν έχουν ζημιωθεί και επειδή φοβούνται μήπως διαπράξουν καμιά παρανομία και συμβεί και στους ίδιους ότι συνέβη στους άλλους οι οποίοι έχασαν την περιουσία τους. "

Απόσπασμα από τον 

Ηγεμόνα - Νικολό Μακιαβέλι

Χάθηκες

Χάθηκες στα μονοπάτια που γνώριζες τόσο καλά. 
κάπως κάπου κάποτε, πάντα τώρα ποτέ. 
δεν άλλαξε η γνώση, σε άλλαξε η φυγή.
μια δύο τρεις, ποτέ και πάντα εκεί. Χάθηκες στη γιορτή που σου παν είναι για σένα.
κόκκινο άσπρο μωβ όλα τα χρώματα μαζί. μα εσένα σου ταιριάζει μόνο το μαύρο.
σκοτεινό, απλό και καθάριο.