Αρουλιόνται απόψε τα τσακάλια.
Ανάθεμα ρίχνουν οι κεραυνοί.
Αποκρίνονται στο σκότος σκύλοι μονάχοι.
Αιωρούνται τα χώματα απ΄ τη σκεπή.
Αλληθωρίζουν οι νύχτες, πέφτουν τ' αστέρια.
Σπάνε οι τοίχοι σε κάθε κραυγή.
Καράβια γεμάτα μα η λίμνη μικρούλα.
Ανθρώπινα νύχια οργώνουν τη γη.
Ενέχυρο βάζει ο γιος την ομίχλη.
Με χαλινάρι και πένα δαμάζει το χρόνο.
Θαμπώνει ο κρότος μιας δίψας φευγάτης.
Φεύγει ο ίσκιος σωστός σχοινοβάτης.
Ανάθεμα ρίχνουν οι κεραυνοί.
Αποκρίνονται στο σκότος σκύλοι μονάχοι.
Αιωρούνται τα χώματα απ΄ τη σκεπή.
Αλληθωρίζουν οι νύχτες, πέφτουν τ' αστέρια.
Σπάνε οι τοίχοι σε κάθε κραυγή.
Καράβια γεμάτα μα η λίμνη μικρούλα.
Ανθρώπινα νύχια οργώνουν τη γη.
Ενέχυρο βάζει ο γιος την ομίχλη.
Με χαλινάρι και πένα δαμάζει το χρόνο.
Θαμπώνει ο κρότος μιας δίψας φευγάτης.
Φεύγει ο ίσκιος σωστός σχοινοβάτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου