Ανησυχίες

Στους ανθρώπους δε με ανησυχούν
τα πράγματα που ξέρουν. 
Με ανησυχούν τα πράγματα που αγνοούν.
Κι αν ανησυχείς πώς να κοιμηθείς. 
Κι άμα κοιμηθείς δεν θα ανησυχείς;
Τι σου φταίει και το ρολόι στον τοίχο.
Τη δουλειά του κάνει και αυτό. 
Κρατάει το ρυθμό.


Τι σου φταίει και το φως στο βάθος.
Είναι εκεί για να φωτίζει τις αναμνήσεις.
Ένδειξη ζωής πότε χορτασμένης 
και πότε κακοπερασμένης.
Και τα μάτια. Αχ αυτά τα μάτια.
Χρώμα δεν αποφασίζουν πoιο θέλουν
να κρατήσουν και σαν δικό σου στόμα
θέλουν να μιλήσουν.

Τι τραβάει και αυτό το αστέρι
που φωλιάζει στην καρδιά σου. 
Πόσο πια να κρυφτεί. 
Πόσο να φωτίσει την ανοιχτή σκλαβιά σου.
Πες του ύπνου τώρα να ξενιτευτεί 
σαν της αυταπάτης την αναπνοή.
Σαν ιππότης τη φωτιά να προσκυνήσει 
και σαν ανθός στην κερασιά 
μονομιάς να ανθίσει.